Frækinn fór á barinn
fólki með í gleðskap,
gapa tók og geipa,
gjamma mér til skammar,
dónarembu demba,
drulla á fullu yfir
siðað fólk og friðsamt,
fóli mínu ólíkt.
Hrossakaupum hossa
hiklaust gerðum mikið,
bitlingum að býtta
bauðst að þætti auðsótt,
kellingar að kalla
klámi í mig rámar.
Þannig enn við þöndum
þokkalega okkur.
Fatlað fólk ég ætla
ferlegt æði að hæða,
samkynhneigða um sagði
subbuskapinn dapran,
útlendingum engri
ýldu fyrir skýldi.
Rammur geysti gammur
getulausra freta.
Hirðar þetta heyrðu,
hlera tóku klókir,
bundu í geymd á bandi
blaðrið mitt um aðra,
birtu það í blöðum,
betur svo á neti,
menn svo kenna mættu
mitt innræti og skæting.
Sjúkir að mér sækja
siðlausir fjölmiðlar.
Reiður ræð að leita
réttar míns gegn fréttum.
Ekkert má ef ekki
aðeins fara á barinn
klám að rausa rámri
röddu pöddufullur.
Má ei meir hér heyra
munnræpu á knæpum,
klámið rausað rámum
röddum pöddufullum?
D. Þ. J.
AUSTURVÍGSTÖÐVARNAR 